MH NEETs

Na kartce papieru narysuj duże koło. Podziel je na pół, znów na pół, a następnie na dwie przekątne, tak aby otrzymać osiem części tortu. Poniżej znajduje się rysunek poglądowy, który możesz wykorzystać.

Pobierz materiał >>

To ćwiczenie ma na celu wzmocnienie Twojego poczucia kompetencji poprzez uświadomienie Ci, że posiadasz już wiele ważnych kompetencji, które powinien mieć “idealny pracownik”. Poza tym zobaczysz, że te kompetencje, których natężenie jest jeszcze niskie, można wytrenować. W tym celu określisz, jak będziesz je rozwijać i zaplanujesz działania zmierzające do ich doskonalenia.

Ćwiczenie to pozwala samemu ocenić swoje kompetencje i umiejętności oraz daje możliwość ich graficznej prezentacji. Ponadto zakłada, że zidentyfikowanie kompetencji subiektywnie ważnych dla danej osoby, a następnie uświadomienie sobie, że część z nich ta osoba już posiada, wzmacnia poczucie kompetencji i sprawstwa jednostki, w konsekwencji zwiększając pewność siebie i motywację do podjęcia danej aktywności (np. pracy). Druga część ćwiczenia pozwala zaplanować działania mające na celu poprawę tych kompetencji, które znajdują się nisko na skali intensywności.

Przez tydzień prowadź dziennik swoich codziennych sukcesów. Jeśli po pierwszym tygodniu masz ochotę, możesz to kontynuować.

Pobierz materiał >>

Ćwiczenie to ma na celu poprawę samooceny jednostki poprzez odwrócenie uwagi od porażki w kierunku sukcesu. Prowadzenie dziennika swoich codziennych osiągnięć buduje nawyk ich dostrzegania, a także powoduje, że jednostka postrzega więcej doświadczeń i sytuacji w kategoriach własnych sukcesów i osiągnięć.

Badania pokazują, że osoby z niższą samooceną często mają tendencję do zwracania większej uwagi na swoje porażki niż na sukcesy, których zdają się nie zauważać. Poniższe ćwiczenie ma na celu wypracowanie odwrotnego nawyku, a więc częstszego skupiania się na tym, co udało nam się osiągnąć w danym dniu czy tygodniu. W ten sposób wzrośnie nasza samoocena, poczucie kompetencji i sprawstwa, a w efekcie poprawi się nasze samopoczucie.

Imagine that wise and compassionate guardian angel has been sitting on your shoulder since you were born. You have not been aware of this presence up until now because angels are weightless. The angel’s sole purpose has been to recognize and observe all of your positive personality strengths and virtuous beliefs about the world. This is not an angel in charge of producing self-criticism or blame!”^[1].

“For the next fifteen minutes, imagine that the angel is now dictating you a list of your positive attributes through you. Writing down whatever comes to mind, make a list of what you think that angel would say”^[2].

Next, read the list out loud and try to answer the following question:

• How do you feel knowing you have so many positive qualities?
• “Which personality traits do you value most and want to continue to influence your approach to life?”^[3]
• Which virtues or positive beliefs do you value most and want to continue to influence your approach to life?”^[4]

[1] Dolan Y., 2000, One Small Step. Moving Beyond Trauma and Therapy to a Life of Joy, iUniverse,

[2] Ibid.

[3] Ibid.

[4] Ibid.

Pobierz materiał >>

Ćwiczenie ma na celu pomóc osobie w zidentyfikowaniu jej mocnych stron, umiejętności, kompetencji i cech. Według Yvonne Dolan (2000) – autorki tego ćwiczenia, “(…) jest ono pomocne w odzyskaniu i wzmocnieniu pewności siebie i odwagi”.

Zajęcia oparte są na Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (z ang. Solution-Focused Brief Therapy SFBT) – została ona opracowana przez Steve’a de Shazera i Insoo Kim Berga oraz ich współpracowników pod koniec lat 70. w Milwaukee. SFBT jest skoncentrowana na przyszłości, ukierunkowana na cel i skupia się na rozwiązaniach, a nie na problemach, które skłoniły klientów do poszukiwania terapii[1]. Według Luca Isebaerta (2016) SFBT “(…) jak duża część terapii rodzinnej, wyłoniła się z klimatu teoretycznego i praktycznego sceptycyzmu oraz intensywnego zainteresowania mechanizmami zmiany terapeutycznej. Rosło rozczarowanie terapią psychodynamiczną, a z tego niezadowolenia wyłoniło się pragnienie znalezienia nowych sposobów prowadzenia terapii w mniej czasochłonny sposób”. Yvonne Dolan (2000) wskazuje, że “pytania zadawane w Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach są pozytywnie ukierunkowane i mają charakter celowy. Intencją jest umożliwienie zmiany perspektywy poprzez poprowadzenie klienta w kierunku nadziei i optymizmu, aby wprowadzić go na ścieżkę pozytywnych zmian. Wyniki i postęp wynikają z koncentracji na zmianach, które należy wprowadzić, aby osiągnąć cel i zwiększyć dobrostan”[2].

[1] https://solutionfocused.net/what-is-solution-focused-therapy/

[2] https://positivepsychology.com/solution-focused-therapy-techniques-worksheets/

Pozytywny notatnik to rodzaj notatnika, w którym możesz zapisać listę swoich codziennych obowiązków.

Przypomnij sobie jeden ze swoich typowych dni. Przeanalizuj go od rana, gdy wstajesz, aż do momentu, gdy idziesz spać. Dla ułatwienia możesz wpisać godziny, w których wykonujesz te czynności. Zanotuj listę obowiązków w lewej kolumnie Pozytywnego Notatnika. Następnie do każdego z wykonywanych obowiązków dopisz pozytywną cechę, która sprawia, że jesteś w stanie poradzić sobie z tym obowiązkiem.
Kiedy już skończysz pisać, przeczytaj uważnie raz lub dwa razy listę pozytywnych cech.

Teraz zastanów się, jakie są Twoje uczucia? Co teraz myślisz o sobie? Jeśli dojdziesz do jakiegoś wniosku na swój temat, zapisz go i zapamiętaj, może to być jeden z najważniejszych i “prawdziwych” wniosków na Twój temat.
Jeśli chcesz, możesz również pokazać i omówić wypełnioną listę z przyjacielem, członkiem rodziny (opiekunami nieformalnymi) lub doradcą

Pobierz materiał >>

Ćwiczenie ma na celu pomóc osobie w zidentyfikowaniu jej mocnych stron, umiejętności, kompetencji i cech. Może to być podstawą do budowania przekonania, które w dalszej kolejności może przyczynić się do lepszego osiągania celów akademickich i zawodowych.

Zajęcia oparte są na Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, a w szczególności na identyfikowaniu wewnętrznych mocnych stron osoby i budowaniu pewności siebie. Aktywność została opracowana przez dwie polskie psycholożki i psychoterapeutki – Annę Biskupską i Annę Mackiewicz. Pierwotnie było wykorzystywane w ramach programu readaptacji społecznej skazanych, a następnie znalazło zastosowanie w ramach pracy z młodzieżą, w tym z osobami z zaburzeniami psychicznymi.

1. Zrób kolaż pewności siebie”: weź duży karton i stos magazynów do przejrzenia, przejrzyj ich strony, aby znaleźć zdjęcia, które przedstawiają ciebie, twoje talenty, zdolności i aspiracje. To pomoże ci przypomnieć sobie, kim jesteś i do czego jesteś zdolny – a nie skupiać się na tym co inni mówią na temat Twoich zdolności.

2. Przeczytaj tekst”Jak tresowane są małe słonie”:

Słonie w niewoli są szkolone, w młodym wieku, aby nie oddalać się samodzielnie. Jedna noga małego słonia jest przywiązana liną do drewnianego słupka umieszczonego w ziemi. Lina ogranicza słoniątko do obszaru wyznaczonego przez długość liny. Początkowo słoniątko próbuje się uwolnić, ale lina jest zbyt mocna. Słonik “uczy się”, że nie może zerwać liny. Kiedy słonik dorasta i jest silny, mógłby z łatwością zerwać tę samą linę. Ale ponieważ “nauczył się”, że nie może zerwać liny, gdy był mały, dorosły słoń wierzy, że nadal nie może jej zerwać, więc nawet nie próbuje!

3. Ludzie działają w podobny sposób. Nauczyliśmy się czegoś o sobie w młodym wieku i nadal wierzymy w to jako dorośli. Nawet jeśli to może nie być prawda, działamy tak, jakby tak było. Na szczęście ludzie rodzą się z umiejętnością dokonywania świadomych wyborów – to ważny krok w zmianie tego, jak postrzegasz siebie.

4. Uzupełnij arkusz “W co wierzę”.

Pobierz materiał >>

Wiele osób traci pewność siebie, gdy zapomina o swoich nadziejach, aspiracjach i umiejętnościach – lub gdy pozwala innym na przyćmienie ich krzywdzącymi komentarzami. Istnieje wiele sposobów na budowanie naszej samoświadomości. Te wskazówki tylko pobieżnie opisują co ona oznacza i jaki wpływ może mieć na nasze życie. Budowanie naszej samoświadomości buduje również naszą pewność siebie. Zyskujemy jasność co do tego, kim jesteśmy i w co wierzymy, a to może tylko pomóc, gdy chcemy żyć pełnią życia.

Pojęcie pewności siebie w potocznym rozumieniu to przekonanie o własnej wartości, zdolności, mocy itp. Wiara w siebie wzrasta na skutek doświadczeń związanych z opanowaniem poszczególnych czynności. Jest to pozytywne przekonanie, że w przyszłości można osiągnąć to, co chce się zrobić. Pewność siebie nie jest tożsama z samooceną, która jest oceną własnej wartości, natomiast pewność siebie jest bardziej szczegółowym zaufaniem w zdolność do osiągnięcia jakiegoś celu, co według jednej z metaanaliz jest podobne do uogólnienia poczucia własnej skuteczności.
Pewność zazwyczaj odnosi się do ogólnej pewności siebie. Psychologowie od dawna zauważają, że osoba może mieć pewność co do wykonania konkretnego zadania (poczucie własnej skuteczności) (np. ugotować dobry posiłek lub napisać dobrą powieść), mimo że brakuje jej ogólnej pewności siebie, lub odwrotnie – może być pewna siebie, mimo że brakuje jej poczucia własnej skuteczności do wykonania konkretnego zadania (np. napisania powieści). Te dwa rodzaje pewności siebie są jednak ze sobą skorelowane i z tego powodu mogą być łatwo mylone.

Przypomnij sobie 2 sytuacje, w których zostałeś porwany emocjonalnie.

Sytuacja 1, proszę ją opisać:

Co spowodowało tę sytuację (było punktem zapalnym)?
Jak zareagowałeś?
Jak zareagowali inni ludzie?
Jaki był rezultat?
Co mogłeś/aś zrobić w inny sposób?

Sytuacja 2, proszę ją opisać:

Co spowodowało tę sytuację (było punktem zapalnym)?
Jak zareagowałeś/aś?
Jak zareagowali inni ludzie?
Jaki był wynik?
Co można było zrobić w inny sposób?

Porwanie emocjonalne składa się z następujących elementów:

1. Wyzwalacz – co powoduje reakcję

2. Reakcja (spontaniczna)

3. Silna emocja

4. Poczucie żalu po tym fakcie

„Porwanie przez ciało migdałowate” to termin ukuty przez Daniela Golemana w jego książce z 1996 roku “Inteligencja emocjonalna: dlaczego może mieć większe znaczenie niż IQ”. Opierając się na pracy Josepha E. LeDoux, Goleman używa tego terminu do opisania emocjonalnych reakcji ludzi, które są natychmiastowe i przytłaczające, a także niewspółmierne w stosunku do rzeczywistego bodźca, ponieważ wywołał on znacznie większe zagrożenie emocjonalne.
Porwanie emocjonalne ma miejsce, gdy nasz racjonalny umysł zostaje obezwładniony przez emocje. Najłatwiej to rozpoznać, gdy jesteśmy w stanie strachu lub złości. Przypomnij sobie czas, kiedy nagle i niekontrolowanie poczułeś złość na kogoś lub coś i zacząłeś np. krzyczeć. Dlaczego tak się dzieje i dlaczego jest to trudne, ale możliwe do opanowania wyjaśniają psychologowie i neurobiolodzy.
Przede wszystkim musimy zacząć od tego, że jest to całkowicie normalne i biologicznie zakodowane w naszych mózgach i ciałach. Od czasów kiedy ludzie żyli jeszcze w dzikiej naturze w warunkach nieustannego zagrożenia, nasze ciała wypracowały mechanizm zapewniający nam szybkość działania i w ten sposób ratujący nasze życie. Na przykład, kiedy człowiek jest w niebezpieczeństwie (które jest postrzegane przez nasze organy zmysłowe, np. oczy), sygnał o niebezpieczeństwie idzie szybciej do ciała migdałowatego (część naszego układu limbicznego) niż do nowej kory mózgu (nasz racjonalny umysł) i uruchamia tak słynną reakcję “Walka lub Ucieczka”. W ten sposób oszczędza czas, ale też zatrzymuje racjonalne myślenie. Dzieje się to w jednej chwili i nasze emocje przejmują władzę nad naszymi działaniami.
Choć mogłoby to uratować nam życie w sytuacji, gdy stoimy na przykład naprzeciwko lwa, w naszym obecnym życiu przynosi to więcej kłopotów niż korzyści. Reakcja ta jest uruchamiana za każdym razem, gdy czujemy się zagrożeni, co zdarza się bardzo często w sytuacjach społecznych. Na przykład ktoś mówi coś obraźliwego na nasz temat. Zostajemy emocjonalnie porwani i zaczynamy krzyczeć.. Ale czy ta reakcja ratuje nam życie, czy przysparza więcej kłopotów? Zazwyczaj agresywne zachowanie prowokuje większą agresję drugiej strony i wchodzimy w spiralę walki. Dlatego warto nauczyć się rozpoznawać i kontrolować ten stan.